Om eens te kijken wat er zich allemaal afspeelt op het muzikale front, heb ik gisteren de zenders TMF en MTV afgestruind. Door de paspoppen en navelpiercings heen kon ik hier en daar nog wel wat aardigs ontdekken, toch heb ik over het algemeen een paar slechte uurtjes gehad hoor. Smaken verschillen natuurlijk, maar ik heb een avond lang veel van hetzelfde gezien. Ik kreeg zelfs zin in paprika pringels en een groene breezer. Stoere jongens en mooie meisjes zijn altijd al ruim vertegenwoordigd geweest in de hitlijsten, maar in de 21e eeuw lijkt de muziek an sich wel erg ondergeschikt te zijn. Alleen het uiterlijk telt, dat is wat ik er uit opmaak . Oeps, te kortzichtig gedacht, daar moet ik mee uitkijken.Oeps, nu doe ik het weer…
Op zoek naar de waarheid, besloot ik Britney maar weer eens te bellen. Zij is tenslotte al jarenlang de koningin van alle mooie meisjes en idool voor de betere muziekkenner. Ik vroeg haar of je met je uiterlijk mensen kunt verleiden om je muziek te kopen. Britney begon een doordacht verhaal af te steken over normen en waarden en dat je best wel wat spanning mocht verenigen in de vaak zo saaie wereld van toonladders en barré akkoorden. Niks voor onze Brit en waarschijnlijk ingefluisterd door de sluwe platenbaas die altijd naast haar zit. Tenslotte vroeg ik Britney of ze nog een nieuw plaatje ging maken en of ze God daarvoor zou bedanken zoals ze dat deed op de hoes van haar eerste plaatje? Deed je dat eigenlijk wel oprecht Britje, of was dat een publiciteitstunt, ingezet door die gladde man naast je? Zullen we trouwens wat afspreken vanavond? - Ehhm, nee hoor, ik doe niet aan vriendjes voordat ik getrouwd ben. Maar dat bedankje meende ik echt hoor. Ik mag het alleen niet te vaak doen, da’s slecht voor m’n imago. Tenminste, dat wordt me net verteld. Veel meer wilde Brit nie kwijt en ze hing op.
Sex, drugs & rock ‘n roll werd in de jaren 60 door velen verafschuwd, maar de heersende Leeg, Lust en R ’n B tendens lijkt me toch ook een gruwel in menig inhoudzoekend oog. Of denken we daar over 20 jaar anders over, als er weer een nieuwe generatie muziekvernielers opstaat. Is de muziekwereld niet gewoon 1 grote lege droom waar we met z’n allen steeds weer in blijven trappen. Worden we niet gewoon gefopt door opzwepende solo’s, plastische dansjes en Shakirende videoclips. Krijgen we eigenlijk nog wel een boodschap mee of is het leeg, gehuld in een mooi bedoelde verpakking. Met verbazing zie ik marsmannetje Jim op nummer 1 binnenkomen. Met nog meer verbazing zie ik kapotgeslagen bushokjes waarin Jims poster zou moeten hangen. Hebben we wel een keus om iets mooi of lelijk te vinden, wanneer er zo handig wordt ingespeeld op verlangen en hebzucht?
Ik moet ineens denken aan dat andere mooiste meisje van de wereld, zo’n 3000 jaar geleden. Ook zij werd opgemerkt door een soort talentenjager en ze kreeg ineens alle kansen van de wereld, met dank aan haar uiterlijk. Dat meisje heette Esther en werd door koning Ahasvéros gekozen om koningin te worden. Alle weelde en rijkdom kwam haar toe. Ze ontving veel genegenheid van de koning, lezen we subtiel in Esther 5. Maar wat een zware taak lag haar te wachten en wat werd er veel van haar verwacht door oom Mordechai en haar eigen landgenoten. Maar ze maakte een keuze en daar ging ze helemaal voor. Ze durfde uit te komen voor wie ze was en maakte gebruik van haar invloed (gave van God?) om de koning ervan te overtuigen dat haar volk gespaard moest worden. Terecht werd ze bejubeld. Niet voor de woorden die ze zong of danste, maar voor haar daden. Door wat zij voor God en Zijn volk gedaan heeft. Wat zou het super zijn als popsterren hun invloed zouden gebruiken ter ere van God. Oprecht evangeliseren tussen 2 hitsingles door. Schreeuwend op het podium de oproep doen om Johannes 3 eens goed te lezen, afsluitend met de woorden: “God prijzen, oeps, nu doe ik het weer, maar doen jullie mee?!”
Robin Vesely,
Uit de bundel: "Ik geef je een knipoog"